Je hoort het wel eens ‘je moét eerst van jezelf houden voordat iemand van jou kan houden’, ‘hoe kan iemand anders jou graag zien als je jezelf niet eens graag ziet?’. Eerlijk gezegd? Ik geloof er niet meer in. In deze blog vertel ik waarom ik hier niet meer zo zeer in geloof.
Heel mijn zoektocht naar ‘van mezelf houden’ begon eigenlijk pas toen ik al even samen was met mijn vriend, Tim (+- 2 jaar denk ik). Toen begon ik pas echt te merken dat allerlei dingen me in de weg zaten om te kunnen genieten in het hier en nu. Op vlak van mijn relatie met Tim, mijn job, vriendschappen hobby’s,….
Hoe dit zich precies uitte?
- In mijn relatie: altijd twijfelen of dit wel het juiste was, is dit de persoon die anderen bij mij willen zien? En daarnaast: ben ik wel goed genoeg voor hem?
- In mijn job: altijd twijfelen of het wel goed genoeg was, druk genoeg was, altijd bezig met ‘ik moet nog’,…
- In vriendschappen: moeilijk kunnen ontspannen, of kunnen genieten van uitstapjes of reisjes, want ik had nog wel betere dingen te doen én wat als mensen mij zot zien doen op stap bijvoorbeeld? Totaal niet professioneel, dus not done.
- In hobby’s: hoe kan ik beter worden hierin? Hoe kan ik hierin doorgroeien, misschien zelfs uitbreken? Ook dit moest wel nuttig zijn, want wat had de hobby anders voor zin?
Eigenlijk allemaal signalen dat ik niet echt van mezelf hield, in de zin van; weinig zelfvertrouwen had, niet meer wist wat mijn eigen mening was, wat ik zelf belangrijk vond,…
‘Het lijkt alsof je jezelf niet toelaat om te genieten in het hier en nu.’ zei mijn therapeute eens. Die kwam binnen. Inderdaad dat deed ik niet. Of mijn gedachten lieten het mij alleszins niet toe.
Uiteindelijk ging het ook niet over Tim, mijn job, die vriendinnen, die hobby,… Maar over mezelf. Ik zag mezelf niet graag (genoeg). Want het was nooit genoeg.
Hoewel ik het toen nooit zo heb ervaren, want het was niet dat ik letterlijk tegen mezelf zei dat het niet goed was. Ik deed het gewoon zo. Het was de levensstijl die ik toen had. Echt onbewuste belemmerende gedachten. Ik was er toen nog lang niet achter hoeveel energie, tijd en vooral genot het mij heeft gekost. Niet dat ik nooit kon genieten, maar toch lang niet op een niveau zoals ik dat nu kan. Én ik moest het eerst verdient hebben.
En toen ik begon te voelen hoeveel het mij begon kosten, hoe zwaar het begon te wegen, startte mijn hele zoektocht pas. Toen ik dus al 2 jaar samen was met Tim! De relatie had kunnen stuk lopen omdat ik mezelf niet graag zag en het mezelf niet toe te staan om te genieten van deze relatie, van deze man. Gewoon hoe hij is. Maar dat deed het niet. Ondertussen zijn we dit jaar 6 jaar samen. Hij heeft me net geholpen om mezelf te zien hoe ik ben. Al de vele stukjes van mij. En een groot deel heb ik ook zelf moeten doen. Maar wat een hulp was hij en is hij nog steeds! Gewoon door te zijn wie hij is, de grootste supporter en niet oordelende persoon.
De zin ‘ik moet eerst mezelf graag zien voordat iemand anders mij graag kan zien’ kan je veel geluk ontnemen. Het geeft eigenlijk opnieuw aan dat je (nog) niet goed genoeg bent om graag gezien te worden gewoon hoe je nu bent.
En natuurlijk kan het zinvol zijn om eerst ‘aan jezelf te werken’, als je bijvoorbeeld ‘toxisch’ gedrag vertoont. Wanneer je een ander helemaal opslokt door je eigen onzekerheden door bijvoorbeeld altijd nood te hebben aan bevestiging, heel jaloers te zijn, de ander ook geen ademruimte meer geeft, … Want dat maakt de kans wel groter dat het de klippen op loopt en het je nog onzekerder maakt en het alles nog meer versterkt. Dan wordt het een ellendige vicieuze cirkel waar je in verzeild kan geraken, zonder misschien te beseffen dat we dit soms in de hand kunnen werken door ons eigen lage zelfbeeld.
Maar zelfs dan ben je het waard om geliefd te mogen worden, om graag gezien te mogen worden. Dat recht heb je altijd al!